จากการทำกิจกรรมการออกแบบบรรจุภัณฑ์เพื่อพิจารณาให้สามารถส่งผลงานที่มีคุณภาพเข้าร่วมประกวดในโครงการ ThaiStar2011 ที่นักศึกษาทุกคนได้นำเสนอผลงานและแสดงนิทรรศการย่อมๆหน้าชั้นเรียนในสัปดาห์ที่ 7(31 ก.ค.-3 ส.ค.2554)และมีการสอบกลางภาคเรียนทางระบบออนไลน์ที่
คลาโรไลน์ไทย ดอตอินโฟ ไปแล้วนั้น สิ่งที่คุณและกลุ่มได้ทำงานแสดง คือผลสรุปที่ชัดแจ้งอยู่แล้ว คือความเป็นจริง ปรากฏออกมาจริงที่คุณทราบด้วยตนเอง ว่าผลงานและการกระทำคือผลที่เกิดขึ้นเป็นหลักฐานและหลักฐานแสดง ในระหว่างการติดตามและตรวจสอบการทำงานตามขั้นตอนหลักการดำเนินงานออกแบบของ 3ส:3R : Design Direction (1 ส.สืบค้น ส2.สมมติฐาน ส3.สรุปผล : 1.Research 2.Resume 3.Result) การที่อาจารย์ต้องพูด ต้องแสดงบทบาท ลีลาต่างๆไป ก็เพื่อให้บังเกิดผลกระทบหรืออาจจะกระแทก กระตุ้นให้มีผลต่อผู้เรียนโดยรวม แต่บางจังหวะสายตาที่กราดดูอาจไปตกที่ใครบ้าง การแสดงลีลาที่เกรี้ยวกราด ก็เป็นตามบทบาทหน้าที่ผู้คุมชั้นเรียนให้เป็นไปตามทิศทางของแผนการสอน ให้ผู้ที่เอาเปรียบในการทำงานกลุ่ม ได้รู้สำนึกหรือแม้แต่ตัวคุณเองให้รู้ตัวว่า ต้องพูดต้องแสดงถึงภูมิปัญญาของตนเองอย่างไร เพื่อรักษาผลประโยชน์ของตนเองด้วยข้อมูลอะไร และบางครั้งการเงียบของผู้เรียนนั่นก็คือการยอมรับโดยปริยายว่าไม่มีการเตรียมการหรือมีความพร้อมในการนำเสนอนั่นเอง
คิดดีและคิดตาม : ที่สำคัญที่อยากแจ้งให้ทราบทั่วกันก็คือการประเมินผลวิชานี้ยังไม่แล้วเสร็จ แต่ในกิจกรรมนี้ก็คือสิ่งที่คุณได้เกิดการเรียนรู้ตามทฤษฎีและหลักการเรียนแบบการเรียนรู้ จากการทำงานจริง(Design work-based learning) ณ เพลานี้แล้วว่า คุณได้เรียนรู้ด้วยตัวคุณเองว่าต่อไปจะเข้ากลุ่มกับใคร หรือเลือกใครเป็นเพื่อนเพื่อร่วมทำงานจริงในวิชาชีพที่เรียนนี้ ประสบการณ์ครั้งนี้ได้แก่ตัวคุณเอง นั่นคือสิ่งที่อาจารย์ต้องการให้ทุกคนได้เกิดการเรียนรู้ ซึ่งแน่นอนว่า มีทั้งล้มเหลว(เป็นส่วนใหญ่วันนี้)และประสบความสำเร็จเป็นบางกลุ่ม นักศึกษาลองดูภาพถ่ายที่บันทึกหรือบันทึกคะแนนของตนซิครับ บางคนเข้ามาดูและชื่นชมผลงานตนเองที่ทำ หมั่นแวะเวียนเข้ามาดูสิ่งที่อาจารย์ได้สร้าง-บันทึกหลักฐานโปรไฟล์ให้แก่ศิษย์ทุกคนเท่าเทียมกัน แต่ลึกๆแห่งความสำเร็จหรือล้มเหลวนั้น ผู้ดูผู้รู้เขาที่เห็นภาพบรรยากาศ เห็นสายตาและรอยยิ้ม ความอิ่มเอิบของเจ้าของผลงาน ก็ย่อมทราบความหมายเองด้วยวิจารณญานว่าได้เกิดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้ใน กิจกรรมนี้อย่างไร เป็นผลสรุปของแต่ละคน และเกิดอย่างไรนั้นอาจารย์ไม่สามารถเข้าถึงได้ทุกคน แต่มั่นใจว่าทุกคนได้เรียนรู้ถึงการเรียนรู้และประสบการณ์ที่อาจารย์จัดกิจกรรมครั้งนี้ให้แล้ว
คิดไม่ดี มีอคติ : "ประจานงานนี่หว่า", "Drop (Withdraw)ดีกว่า" " ไม่เห็นสอนอะไรเลย"
ความจริงที่ปรากฏ จะแจ้งให้เห็นจริงอยู่ในบล็อกของตนเองเป็นรายละเอียดในภาระงานของแต่ละคน เป็นข้อตกลงในการเขียน Weekly Blogging ที่ทุกคนทุกกลุ่มต้องบันทึกประสบการณ์และสรุปองค์ความรู้ที่ได้รับเป็นส่วนตัว เพื่อให้อาจารย์ได้ติดตามและประเมินผลความก้าวหน้าทางการเรียนรู้ ตามข้อตกลงที่ได้แจ้งไว้แล้ว ซึ่งความจริงนี้เป็นสิทธิ์ของแต่ละคนที่จะบันทึกผลสัมฤทธิ์และประสบการณ์การเรียนรู้ วิธีการทำงานตามหลักการที่อาจารย์สอบและแสดงหลักฐานตามที่เป็นจริงเอาไว้ ความจริงแห่งหลักฐานการบันทึกสรุปผลการเรียนรู้ของตนเองนี้ไม่มีใครแย่งของเราเอาไว้ได้ ซึ่งวิธีการสร้าง-แสดงร่องรอยแห่งการรักษาสิทธิ์ในผลงานของตนเอง อาจารย์ก็สอนให้ไปแล้ว หากคุณไม่นำไปปฏิบัติก็เป็นความล้มเหลวของตัวคุณเอง ลองดูบล็อกของอาจารย์ซิครับว่า อาจารย์แสดงสิทธิ์แห่งตนและให้เกียรติการอ้างอิงผลงานของผู้อื่นไว้อย่างไร และหากเห็นว่าแนวทางที่อาจารย์สอนไว้คือสิ่งที่ดี ก็นำไปปฏิบัติพัฒนาให้ดีกว่า สร้างโปรไฟล์ให้ปรากฏว่าคุณได้รู้จริงทำจริงออกมาอย่างไร มิใช่มีแต่ภาพไม่มีเนื้อหาสาระอรรถาธิบายใดๆ และสิ่งที่คุณเองได้คัดเลือกแสดงต่อสาธารณะไว้นี้นั้น ก็คือผลรวมของการสรุปกิืจกรรมที่เรียนรู้จริงแสดงหลักฐานต่างๆเป็นของตนเองเฉพาะ และนั่นก็คือหลักฐานแสดงสิ่งที่ตนเองได้เกิดสติปัญญาและเกิดทักษะ เมื่อมีการแบ่งปันสู่สาธารณะ เปิดเผยความจริงที่สามารถเข้าถึง เข้าใจและชี้แจงได้อย่างมีประโยชน์แล้ว ก็คือสิ่งที่ตัวผู้สร้างสรรค์ ผู้ที่เกี่ยวข้องได้เกิดความอิ่มเอิบ เป็นความสุขที่ตนเองได้รับ ซึ่งอาจารย์ ผู้อื่น หรือคนรัก คนในครอบครัว ก็กำลังรอเข้าชื่นชมยินดีด้วยในวันนี้ หรือต่อไปก็คือจะเป็นอดีต เป็นปัจจุบันได้ตลอดเวลานั่นเอง หากทำดีถึงได้ D ก็อย่าท้อ มองให้เป็น :D (Emoticon sign) เพราะเป็นช่วงหนึ่งเวลาหนึ่งของการเีรียนรู้ในชั้นเรียน ว่านี่คือสิ่งคุณทำได้ดีที่สุดแก่งานและอุทิศเวลาให้แก่งานและตนเองแล้ว? ลองนึกย้อนเวลาอย่าโทษสิ่งที่เป็นปัจจัยภายนอกหรืออย่าพึ่งสรุปหากยังเรายังไม่มีข้อมูลเพียงพอ ค้นหาเพื่อตนเองต่อไป อย่ายอมแพ้ เพราะการพัฒนาตนเองและทักษะวิชาชีพ คือสิ่งที่มนุษย์ต้องทำไปตลอดเวลาจนกว่าชีวิตจะหาไม่ ดังคำ
สุภาษิตที่ว่า คบบัณฑิต บัณฑิตย่อมพาไปหาผล หากอยากเป็นผู้ที่มีความคิดสร้างสรรค์ ก็ต้องคบหา พบพานเพื่อนหรือผู้ที่เราเองยอมรับแล้วว่า เป็นกลุ่มหรือบุคคลที่มีความคิดสร้างสรรค์แล้วเช่นกัน
อย่าลืมว่าการสรุปผลงานโปรไฟล์เป็นเล่มผลงานของแต่ละคนนั้นต้องส่งแสดงให้ชาวโลกได้รับรู้เอาไว้ที่ในกลุ่ม
issuu.com/groups/packaging จึงจะเสร็จสมบูรณ์ ขั้นตอนทำอย่างไรจึงจะได้ร่วมแสดงนั้นก็ลองศึกษา ปรึกษาเรียนรู้ร่วมกันดู จงรู้จักใช้งานระบบ Social Network media ให้เกิดประโยชน์แก่การศึกษาเรียนรู้และการรับทราบข่าวสารของตนเอง เข้าอ่านรายละเอียดและตรวจสอบความผิดพลาดของตนที่ผ่านมา ศึกษาเรียนรู้ให้รู้เท่าทันการณ์ได้ตลอดเวลา แล้วชีวาเราจะเป็นสุขและอยู่กับมันได้อย่างร่วมสมัยครับ
Do it and surrounded with creative persons today.!รักศิษย์เท่าเทียมกันทุกคนครับ
สัปดาห์ที่ 11 เมื่อได้ข้อมูลตรงโจทย์และสร้างแบบร่าง(Sketch Design)ด้วยใช้เครื่องมือคือดินสอและอาศัยทักษะฝีมือที่ฝึกฝนมา แสดงให้เห็นถือความเป็นมืออาชีพ ก่อร่างสร้างภาพให้เห็นจริง(Resume)ขึ้นมาจากข้อมูล เรื่องราวเนื้อหามาแล้วจึง สร้างสมมติฐานให้ปรากฏเป็นภาพ 2 มิติ ก่อนแล้วจึงคิดทำนำเสนอด้วยกลวิธีและวิถีทางดิจิตัล ที่นักออกแบบนั้น คงจะหนีไม่พ้นต้องหมั่นฝึกฝนและใช้งานซอฟต์แวร์ทางกราฟิกให้คล่องแคล่ว เหมือนกับการหยิบฉวยใช้ด้วยมือเปล่า หรือเอามาเล่าต่อด้วยการขยับขยายแปรเปลี่ยนให้ดียิ่งขึ้นหรือแสดงให้เห็นว่าเราเองนั้นมีฝีมือเยี่ยยมยุทธไห้หลากหลายกระบวนท่า ไม่ว่าจะเป็นจะเป็นเครื่องมือธรรมดาหรือแม้ว่าจะเป็นเครื่องมือจากระบบดิจิตัลก็ตาม ลองขึ้นงานต่อจากแบบร่างด้วยการสแกนภาพเข้าระบบ มาตบมาแต่งแผลงฤทธิ์ให้เป็นผลงานดิจิตัลอาร์ต ที่จัดเก็บไว้ได้และนำมาแปลงแยกร่างขยายไอเดียต่อได้อีกมากมาย ไม่ว่าจะด้วยโฟโต้ชอบหรือ Technique ใดๆได้ นักออแบบพึงต้องแสดงออกมาเป็นผลงานแห่งตนให้ปรากฏออกมาเพื่อให้ผู้อื่นเกิดการยอมรับ หรือนำไปสื่อสารและผลิตงานต่อไปได้จริงนั่นเอง
